En agosto de 1983, cando ten oito anos, Miriam Reyes emigra cos seus pais desde o Ourense natal a Caracas, unha viaxe que rompe a conexión das súas raíces e a envolvencia do idioma no que se criara. Desde entón, intentou escribir en galego para referirse á experiencia da emigración sen que ningún proxecto callara. Porén, trinta e cinco anos despois daquela dolorosa ruptura, xurde Sardiña, onde Miriam Reyes, a través da figura do seu avó, reflexiona sobre unha lingua que non é sua e, ao tempo, si o é. Un traballo de grande forza literaria que documenta o seu achegamento á escrita en galego, as súas limitacións e as frustracións dese proceso. Estamos ante un dos libros máis sorprendentes e lúcidos que se escribiu nas linguas da nosa contorna sobre a emigración. En galego, a voz de Miriam Reyes é outra porque ela, en galego, tamén o é.

Adultos/as