«Non hai marca na parede para medir a precisa estatura das mulleres. Non hai medidas que determinen as condicións dunha boa nai ou o agarimo dunha filla, a fidelidade dunha irmá ou a capacidade dunha ama de chaves», comenta Virginia Woolf neste ensaio, pero o que tamén nos di é que para escribir unha novela unha muller ten que ter un cuarto propio e comida quente; en resumo, ter unha vida propia e independente.
Lonxe de ser unha alegación furibunda contra os homes, Un cuarto propio é un elegante ensaio que xa en 1929 poñía sobre a mesa uns temas que aínda hoxe son obxecto de debate, como a dependencia económica da muller con respecto ao home, o coidado dunha familia e a figura da muller como musa inspiradora do artista pero con pouca presenza na práctica da creatividade.
Este ensaio, publicado xa repetidas veces en España, preséntase agora de forma nova, en tradución de Jorge Luís Borges, con prólogo de Kirmen Uribe e espléndidas ilustracións da nova debuxante norteamericana Becca Stadtlander.
«A vida para todos nós, homes e mulleres, é difícil, ardua: unha loita que non se acaba nunca e reclámanos moito valor e forza. Ben mirado, o que quizá nos reclame máis que nada, sendo como somos criaturas feitas de vaguidades, é confianza en nós mesmos.» Virginia Woolf

Adultos/as